Wat is faalangst?
Faalangst is eigenlijk de angst om afgewezen, bekritiseerd of veroordeeld te worden, of om gekleineerd of aangevallen te worden. Als je bijvoorbeeld de angst hebt om te spreken voor een groep, dan ben je bang dat je het niet goed doet, dat je faalt. En je bent bang om te falen, omdat je onbewust de overtuiging hebt dat als je faalt dat je dan afgewezen, bekritiseerd, of veroordeeld wordt.
Faalangst is één van de grootste angsten die mensen hebben. En het is een hele grote beperking in ons leven. Het houdt ons tegen om te groeien, om ons potentieel te realiseren en om te doen wat we willen. Faalangst houdt ons tegen om ten volle te leven.
Je kunt faalangst ervaren als een lichte angst; je vindt het spannend. Maar het kan ook ervaren worden als doodsangst. Het zweet breekt je uit. Je hart gaat als een razende tekeer. Je mond droogt uit. Je staat te trillen op je benen. Misschien word je ook misselijk of je krijgt er zelfs buikpijn van. De angst kan zo groot worden dat het voelt alsof alle cellen in je lichaam zeggen ”Dit is niet goed, dit is gevaarlijk, niet doen of weg hier!” Psychologisch ervaar je het als een gevoel van gebrek, van tekort. Je hebt niet wat nodig is om te doen wat je moet doen. Je bent niet in staat om te volbrengen. Het is het tegenovergestelde van op je gemak zijn, je ondersteund en zelfverzekerd voelen.
Om faalangst te voorkomen ga je je leven beperken. Je gaat situaties die faalangst oproepen zoveel mogelijk vermijden. Faalangst houdt je bijvoorbeeld tegen om contact te maken met iemand die je leuk vindt. Het belemmert je om nieuwe mensen te ontmoeten of nieuwe dingen te doen. Het belemmert je om een commitment aan te gaan. Faalangst houdt je bijvoorbeeld ook tegen om je te laten horen in een vergadering. Of het belemmert je om een presentatie te geven. Faalangst beperkt je in je persoonlijke en professionele groei. Faalangst oplossen zal dan ook een grote vrijheid geven om jezelf te ontwikkelen en om volop te leven. Het volledig en permanent oplossen van faalangst begint met het begrijpen van de oorsprong van faalangst.
De oorsprong van deze angst
Als kinderen waren we gecenterd in ons bekken. We waren natuurlijk verbonden met ons bekken. En we waren daardoor verbonden met de levensenergie, de kracht en steun die bubbelden vanuit ons bekken. Omdat we verbonden waren met onze levensenergie, met onze levenskracht, waren we ook natuurlijk georiënteerd op het leven, op creativiteit, op vreugde en vervulling. En dit kun je bij kinderen heel goed zien. Ze zijn georiënteerd op spelen, op vreugde en vervulling, heel natuurlijk. Er zit levenslust in. Er zit libido in. We voelden ons veilig en rusten in ons Zijn, in onze spontane stroom van levensenergie. We waren niet gecenterd in ons hoofd. Dat zijn we later geworden.
Eén van de dingen die gebeurden in de interacties met onze ouders wanneer we ons zelf waren, wanneer we onszelf deden gelden, wanneer we ons lieten zien, dan werden we vaak afgewezen, bekritiseerd, veroordeeld of zelfs aangevallen; verbaal of non-verbaal, direct of indirect. Of we werden zelfs fysiek aangevallen. En omdat we gecenterd waren in ons bekken voelden we iedere afwijzing, aanval, bekritisering of kleinering in ons bekken. (Nu registreren we alles in ons hoofd). Dat kwam als een shock, en we probeerden met de shock te dealen door dat gebied samen te trekken, het in te krimpen, het te sluiten. Elke keer dat we afgewezen of bekritiseerd werden sloten we ons bekken. En uiteindelijk resulteerde dat erin dat we afgesneden raakten van ons bekken, van onze basis, van onze steun en van onze spontane stroom van levensenergie. We werden als kind niet gesteund in wie we waren en voelden ons als kind niet meer veilig. We trokken ons automatisch op van onze basis, van ons bekken. We gingen naar ons hoofd toe en gingen ons afvragen hoe we dan wel moesten zijn om gezien en geliefd te worden, zodat de verbinding met de belangrijke ander gegarandeerd is. We hebben geleerd om ons aan te passen. En we zijn ons gaan identificeren met het aangepaste zelf.
Als volwassene wanneer je nu aanwezig wilt zijn, wanneer je jezelf wilt laten zien, wanneer je jezelf wilt manifesteren , dan zak je van je hoofd weer naar je bekken. De wil om te zijn, om jezelf te zijn, om jezelf te laten zien, brengt je terug naar je bekken, naar je grond, naar je basis. En dit brengt angsten en associaties van afgewezen te zijn, van bekritiseerd te zijn, van gekleineerd of van aangevallen te zijn omhoog. Je voelt je hierdoor niet veilig en trekt instinctief je bekken samen en blokkeert je wil om aanwezig te zijn, om jezelf te zijn, om jezelf te laten zien. En dit weerhoudt je dus ook om dingen te doen waarbij je jezelf moet laten zien, zoals spreken voor een groep. Je gaat situaties die maken dat je tevoorschijn moet komen vermijden.
Maar de aanvallen of veroordelingen waar je nu bang voor bent, zijn al gebeurd. Het afgewezen worden waar je nu bang voor bent, is al gebeurd. Er gaat nu niets gebeuren. Het zijn de opgeslagen angsten en associaties die door je wil om jezelf te laten zien omhoog worden gebracht. Toen je jezelf was, toen je jezelf liet zien, werd je afgewezen of veroordeeld. En dit zit in je opgeslagen. Onbewust geloof je dat als je jezelf laat zien, dat je dan afgewezen of veroordeeld wordt. Deze angsten verlaten nu eigenlijk je lichaam.
Om faalangst volledig en permanent op te lossen is het belangrijk om bewust te worden van dit proces. Het is belangrijk om dit proces te zien, te begrijpen, te erkennen en toe te laten. Hierdoor kunnen de angsten en associaties die gekoppeld zijn aan je wil om jezelf te zijn, om jezelf te laten zien, oplossen. Zo verdwijnt faalangst, de grootste blokkade om jezelf te laten zien, voorgoed. Je voelt je weer stevig gegrond in jezelf. Over-inspanning en gevoelens van tekort lossen op. Je voelt dat je in staat bent om aanwezig te zijn bij alle uitdagingen in je leven zonder uit evenwicht te raken. Je voelt je op je gemak, ondersteund en zelfverzekerd. Je wilt weer groeien en bloeien. Je wilt je potentieel realiseren en het leven vieren.